Tadeusz Chabrowski

(1934-2016)

Urodził się 11 listopada 1934 roku w Złotym Potoku koło Częstochowy. W młodości mieszkał z rodziną w Częstochowie, uczył się w Gimnazjum im. Henryka Sienkiewicza. Małą maturę zdał w 1951 roku, po czym wstąpił do nowicjatu zakonu paulinów w Żarkach i kontynuował naukę w szkole średniej w Seminarium Ojców Paulinów na krakowskiej Skałce. Studiował filozofię tomistyczną i teologię w Instytucie św. Pawła Pierwszego Pustelnika w Krakowie. 28 sierpnia 1958 roku w Zakonie Ojców Paulinów na Jasnej Górze w Częstochowie przyjął imię Wacław. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1960 roku.

Przebywając w zakonie, podjął swoje pierwsze próby poetyckie zakończone publikacjami jego wierszy w „Tygodniku Powszechnym” (1960). W swoim zakonie był także redaktorem miesięcznika „Vox Eremi”.

Pod koniec 1961 roku wyjechał do Stanów Zjednoczonych, by objąć stanowisko redaktora czasopisma „Jasna Góra” w Doylestown w Pensylwanii – popularnie zwanej „Amerykańską Częstochową” ze względu na znajdujące się tu Narodowe Sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej. Studiował na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Katolickiego w Dublinie (1965-1966) oraz na Polskim Uniwersytecie na Obczyźnie w Londynie (polonistyka). Przez rok (1965) redagował polskie pismo wychodzące w Londynie – „Gazetę Niedzielną”.

W Ameryce znalazł wolność i swobodę, dzięki którym mógł poznać literaturę i poezję niedostępną w murach polskiego zakonu. Zachęcony przez Mieczysława Giergielewicza, profesora literatury na Uniwersytecie Pensylwanii, wydał pierwszy tomik swoich wierszy pt. Madonny w Oficynie Malarzy i Poetów (1963, wydanie drugie 1964). W 1965 roku wyszedł tam drugi tomik – Lato w Pensylwanii. 

W 1967 roku wystąpił z zakonu. W tym samym roku poznał i poślubił Zofię Puszyńską-Gros.

Po wyjściu z zakonu, w latach 1969-1970 był nauczycielem religii, łaciny i literatury w Friends Academy College (Pensylwania), rozpoczął także studia doktoranckie z zakresu religii i kultury współczesnej na Uniwersytecie Temple w Filadelfii. Był stypendystą Fundacji Kościuszkowskiej (1972), studiując m.in. podyplomowo literaturę i filozofię na Uniwersytecie Warszawskim. Kontynuował studia w zakresie socjologii na Fordham University w Nowym Jorku oraz optykę w New York City Technical College. Na początku lat 70., gdy Chabrowscy przenieśli się do Nowego Jorku, Tadeusz znalazł zatrudnienie jako pracownik społeczny w organizacji „Friendship Centre” na dolnym Manhattanie. W 1983 roku wspólnie z żoną zaczął wydawać miesięcznik „The Voice. Polish-American Media”.

W 1973 roku miało miejsce pierwsze krajowe wydanie poezji Tadeusza Chabrowskiego – Drzewo mnie obeszło – w Ludowej Spółdzielni Wydawniczej. W 1975 roku Wydawnictwo Literackie opublikowało jego Wiersze. Następny tomik –  Drewniany rower ukazał się w 1988 roku w Plander Press w Nowym Jorku. Istnieją dwa nagrania kasetowe poezji Chabrowskiego: Madonny w wykonaniu krakowskich aktorów Danuty Michałowskiej i Andrzeja Frycza oraz kaseta z nowymi wierszami Wracamy do kraju w interpretacji Piotra Fronczewskiego i Wacława Szklarskiego.

Dwukrotnie otrzymał prestiżową Nagrodę Fundacji Kościelskich w Szwajcarii: za tom Lato w Pensylwanii i za współautorstwo Słów na pustyni – antologii współczesnej poezji kapłańskiej ze wstępem Karola Wojtyły. Jest też laureatem nagród amerykańskich (m.in. World of Poetry Press).
Opublikował kilkanaście tomów wierszy oraz dwie powieści.

Utwory Tadeusza Chabrowskiego publikowane były m.in.: w „Tygodniku Powszechnym”, „Więzi”, „Nowym Wyrazie”, „Przeglądzie Katolickim”, „Akcencie”, londyńskich „Wiadomościach”, „Kontynentach”, „Oficynie Poetów i Malarzy”, paryskiej „Kulturze” i nowojorskim „Przeglądzie Polskim”. Tłumaczenia angielskie jego poezji ukazywały się w „The Polish Review”, „New Horizon”, „Greeenpoint Gazette” i w „The Leader” w Dublinie. Niemieckie przekłady utworów Chabrowskiego znalazły się w antologii poezji polskiej Lyrisches Quintett przygotowanej przez Karla Dedeciusa dla wydawnictwa Suhrkamp (Frankfurt 1992).

Tadeusz Chabrowski zmarł 21 grudnia 2016 roku w Nowym Jorku.