Eda Ostrowska
Wydanie I Lublin: Norbertinum, 2006 Objętość 219, [5] s. Format 112 x 170 mm Oprawa miękka klejona ISBN 83-7222-249-5
[ Poezja ]
Posłowie: Konstanty Pieńkosz
O książce
Jaka jest geneza tego niezwykłego tomu? Jak tłumaczy tytuł, powstał on z dedykacji wpisanych różnym adresatom na książce Nie znałam Chrysta, zawierającej wybór wierszy Edy Ostrowskiej. Adresatów autorka wskazuje dokładnie, informuje o okolicznościach narodzin danej inskrypcji (np. „w deszczowe gody”, „w dzień zimny wiatropylny”). Oprócz daty zawsze pojawia się patron dnia. Może wyraźny znak, że poetka wpisywała je do kalendarza liturgicznego. Poetycki krajobraz, który tworzą przede wszystkim dedykacje-inskrypcje, dedykacje-skrzydlate słowa, dedykacje-motta, został poszerzony o przestrzeń duchową, o otwarcie się na metafizyczną jakość. Bo z góry należy wykluczyć artystyczną ostentację. [...] Poezja sączy się — jak powiedział Różewicz — z rany, z bolesnej świadomości. W Baranku zabitym staje się sublimacją cierpienia wiodącą ku wyciszeniu i milczeniu. Taki kształt poetycki przybiera miniatura. Coraz bardziej milcząca. Eda poetycka. (KONSTANTY PIEŃKOSZ)
O Autorce
Eda Ostrowska, ur. w 1959 r. w Sławatyczach — dawny powiat włodawski. Po ukończeniu liceum ogólnokształcącego podjęła studia bibliotekoznawcze na UMCS, po których jakiś czas pracowała w szkole podstawowej. Debiutowała blokiem wierszy w miesięcznikach literackich „Twórczość” oraz „Akcent” w 1980 roku. Rok później w lubelskiej oficynie wydała pierwszy zbiór wierszy uzupełniony serią niekonwencjonalnych listów - nosił on tytuł Ludzie, symbole i chore kwiaty. Już tym tomem zwróciła na siebie uwagę krytyki, odstawał on bowiem od publikowanej w tym czasie poezji. W 1983 r. w „Iskrach” wydała tomik „Smugi pieprzu”, którym potwierdziła swoje dokonania debiutanckie. Pięć lat później opublikowała dwa tomy - Tajemnica I bolesna („Czytelnik”) oraz Małmazja („Śląsk”). Obydwa były zresztą brane pod uwagę, kiedy Poetce przyznano doroczną Nagrodę Poetycką im. J. Czechowicza za 1988 r.
|