Zdzisław Wojtowicz
Do druku przygotowała Wanda Wojtowicz
Cena zbytu 54,00 zł
Cena promocyjna 46,00 zł
Wydanie I
Lublin: Norbertinum, 2024
Objętość 347 s.
Format 147 x 208 mm
Oprawa miękka klejona
ISBN 978-83-7222-835-2
[ Monografia o Zawiszy Czarnym na szerokim tle historii Polski przełomu XIV i XV wieku ]
O książce
Autor o Zawiszy Czarnym (fragment Wstępu):
Człowiek ten potrafił być delegatem na wielki sobór i równocześnie zwycięzcą w superturnieju. Potrafił zdobyć tytuł pierwszego w świecie chrześcijańskim rycerza i namiestnictwo królewskie w kilku starostwach. Posiadał wyjątkową sprawność i siłę bojową, i jednocześnie duże zdolności dyplomatyczne. Potrafił wejść w wyrafinowaną grę polityczną i nie stracić wysokich walorów moralnych. Umiał zdobyć znaczny majątek i troskliwie pielęgnować rycerskie ideały. Umiał wreszcie obficie spływać potem podczas ciężkich ćwiczeń rycerskich i swobodnie obracać się wśród wielkich królów, a nawet gościć kilku z nich u siebie. Był jakby stworzony do legendy. Toteż gdy o nim powstała, znalazł tak sugestywnych protektorów, że z tradycji rycerskiej weszła do kultury narodowej i zmierzch jej jest zupełnie nieprawdopodobny. Zresztą jest to dość dziwna legenda. Nawet bowiem najrzetelniejszemu badaczowi często trudno jest określić, gdzie się ona kończy, a zaczyna prawda o życiu Zawiszy.
Od Wydawcy:
Prace nad monografią o Zawiszy Czarnym Zdzisław Wojtowicz ukończył na początku lat 90. ubiegłego wieku. Poprzedzały ją jego liczne artykuły o tematyce historycznej zamieszczane w czasopiśmie „Mówią Wieki”, a także dwie ważne, wysoko oceniane publikacje skupione wokół dziejów rodzinnego miasta: Historia Żelechowa (1977) oraz Traugutt w Żelechowie w latach 1845–1853 (2008). Druga z wymienionych pozycji ukazała się już po śmierci Autora staraniem Jego Małżonki, Wandy Wojtowicz, która podjęła się również pieczy nad wydaniem obecnej publikacji. Przygotowała do wydawniczego opracowania maszynopis pracy opatrzony na stronie tytułowej datą „1991”, którą można uznać za wyznacznik czasu ukończenia przez Autora prac nad tekstem. Jest to ważna okoliczność, wskazuje bowiem na zakres źródeł, na których oparta została ta historyczna opowieść. Pomimo braku odniesień do najnowszych badań nad dziejami Polski średniowiecznej, ze szczególnym uwzględnieniem postaci Zawiszy Czarnego i jego otoczenia, do wydania niniejszej monografii zachętą były jej niewątpliwe walory poznawcze, krytyczny stosunek do źródeł, niezwykła rzetelność i celność w ich wykorzystaniu i formułowaniu wniosków i ocen, a także dziejopisarska umiejętność potoczystej, wręcz literackiej narracji. W tym tekście wyraźnie widać fascynację Autora postacią ostatniego rycerza średniowiecza oraz dążenie do konfrontacji legendy z rzeczywistością historyczną, która paradoksalnie tę legendę wzmacnia i tłumaczy. Zawisza Czarny, jako najważniejszy dla Polaków wyraziciel rycerskiego etosu, nabiera pod piórem Zdzisława Wojtowicza nowego blasku, znów ożywa – jednak już nie w aureoli legendy, ale w bardzo konkretnym, żywym obrazie jego biografii widzianej na tle wielkich wydarzeń przełomu XIV i XV wieku. Tęsknota za ideałami, kierująca zapewne myślą Autora podejmującego temat schyłku średniowiecznego etosu rycerskiego, jest nam i obecnie bardzo potrzebna, by ocalić fundamentalne wartości i znamiona naszej tożsamości.
Spis treści
Wstęp. Fenomen Zawiszy Czarnego [ 7 ]
W rodzinie mistrzów miecza i pióra [ 33 ]
Przed Grunwaldem [ 85 ]
Od Grunwaldu do Konstancji [ 109 ]
Konstancja i Perpignano [ 189 ]
U szczytu sławy [ 221 ]
W kręgu wielkich wydarzeń [ 263 ]
Epilog [ 315 ]
Zakończenie [ 335 ]
Kalendarium [ 339 ]
Bibliografia [ 341 ]
Od Wydawcy [ 345 ]
O Autorze
Zdzisław Wojtowicz (1931–1997) – absolwent Uniwersytetu Warszawskiego i Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. Polonista, z zamiłowania historyk, entuzjasta sportu. Przez większość życia związany był ze szkolnictwem – jako nauczyciel, dyrektor szkoły, a także wizytator.
Autor cyklu artykułów o tematyce historycznej zamieszczanych w czasopiśmie „Mówią Wieki”. Jego najbardziej znaną publikacją jest monografia rodzinnego miasta pt. Historia Żelechowa (1977), która obejmuje prawie siedem wieków istnienia tego ośrodka. Jest to pierwsza próba ukazania dziejów Żelechowa na tle ogólnego życia narodowego oraz zmieniających się systemów politycznych w Polsce.
Inna jego książka – Traugutt w Żelechowie w latach 1845–1853 (2008) – uzupełnia niemałą lukę w biografii tego bohatera narodowego. Ukazuje Romualda Traugutta – żelechowianina, przyszłego dyktatora Powstania Styczniowego – na tle dziewiętnastowiecznego Żelechowa oraz ważniejszych wydarzeń w kraju i w Europie.
Pisał też wiersze, głównie o tematyce sportowej.
W 2024 roku, staraniem Wandy Wojtowicz, ukazała się jego monografia Zawisza Czarny i jego czasy, ukończona w maszynopisie w 1991 roku. Jest to pokłon oddany wielkiemu rycerzowi, po którym pozostało nie tylko przysłowie „Polegaj jak na Zawiszy”. Pozostała po nim wspaniała legenda, ustanawiająca go symbolem wszystkich cnót rycerskich, podkreślająca jego moralną wielkość. Niech Zawisza Czarny zostanie na nowo odkryty i niech będzie wzorem moralnej wielkości dla nas i dla następnych pokoleń.
|
![](javascript: windowFoto( "files/products/Wojtowicz_Zawisza_120.jpg", sTitle+": " );)
