Zbigniew Puchalski
Wydanie I Lublin: Norbertinum, 2001 Objętość 61, [3] s. Format 125 x 195 mm Oprawa miękka klejona ISBN 83-7222-078-6
[ Opowiadania ]
O książce
Istotą opowiadań jest psychologiczne studium człowieka ze stygmatem pielgrzymowania w poszukiwaniu uniwersalnej relacji, dotyku transcendentalnej optyki. Jest to proza na pograniczu jawy i snu. Tom Biała melancholia tworzy pięć epickich obrazów, naszkicowanych liryczną techniką. Głównym motywem, scalającym poetycką frazę tych opowiadań, jest miłość - skażona niespełnieniem, spóźnioną wzajemnością, urwana śmiercią, niedojrzałością; miłość w całym jej spektrum: przyjacielska, rodzinna, braterska, erotyczna. Od samego początku narracji czytelnik wciągany jest w dość nieokreślone światy przeżyć bohaterów, tworzone niemal na gorąco przy pomocy symbolicznego języka marzeń sennych, stanów podświadomości, głęboko metaforycznych wizji. W odtwarzaniu stanów emocjonalnych bohaterów pomocna jest narratorowi technika behawioralna: o stanie duszy świadczy zarówno działanie samych postaci, jak i kształt otaczającej je rzeczywistości. Świat przedstawiony w Białej melancholii odmalowany jest przez narratora z niezwykłą czułością, wrażliwością na tkankę uczuć, na piękno ulotnych chwil szczęścia - to niewątpliwie ciekawy przykład prozy symboliczno-onirycznej.
O Autorze
Zbigniew Puchalski – urodzony w 1950 r. w Lublinie. Poeta, prozaik, publicysta. Debiutował w 1978 r. w „Kamenie”. Opublikował tomik wierszy Ani sen, ani marzenie (Lublin 1985) oraz powieść Bliżej oddalenia (Lublin 1988). Biała melancholia to zbiór opowiadań będący kontynuacją wspomnianej powieści: wszystkie postaci Bliżej oddalenia powracają w opowiadaniach, szukając tych miejsc, z których ktoś inny z życia zbiegł.
Spis treści
Nabokov Zbiegowie z Saturna Bierz inaczej chleb u Natana Krew kameleona Poza czasem
|