Dr Henryk Czarniawski

(1929-2016)

Psycholog pracy i organizacji, felietonista, satyryk, recenzent muzyczny, pianista amator. Urodził się 14 lutego 1929 r. w Wilnie, gdzie uczęszczał do szkoły powszechnej i Polskiego Gimnazjum Męskiego. Po przesiedleniu do Polski w 1946 r. zamieszkał wraz z rodziną w Białymstoku, gdzie ukończył Liceum Humanistyczne (1948) oraz II klasę Średniej Szkoły Muzycznej w zakresie gry na fortepianie. Studia z filozofii i psychologii odbył na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (magisterium 1959). Pracował w Częstochowie jako nauczyciel śpiewu i rysunku oraz psycholog poradni wychowawczo-zawodowej. W 1967 r. zorganizował Ośrodek Psychologii i Socjologii Pracy (później Ośrodek Humanizacji Pracy) Zjednoczenia Przemysłu Materiałów Ogniotrwałych, którym kierował do 1982 r. Był redaktorem kilku pism branżowych. W 1978 r. otrzymał tytuł doktora nauk humanistycznych na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1982 r. mieszkał w Lublinie, gdzie pracował jako adiunkt w Instytucie Pedagogiki UMCS oraz na Politechnice Lubelskiej. Po przejściu na emeryturę (1994) wykładał psychologię i pedagogikę pracy w lubelskiej filii Wszechnicy Świętokrzyskiej.

Autor licznych publikacji z zakresu psychologii oraz bezpieczeństwa i higieny pracy, felietonów i recenzji muzycznych (niejednokrotnie nagradzanych), artykułów i książek popularyzujących wiedzę o muzyce i jej twórcach, a także ukazujących we wspomnieniach kresowy świat jego młodości. Członek Polskiego Towarzystwa Psychologicznego, Towarzystwa Wiedzy Powszechnej oraz organizacji literackich i muzycznych, m.in.: Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza i Towarzystwa Muzycznego im. Henryka Wieniawskiego.

Zmarł 25 sierpnia 2016 roku w Lublinie.