Irene Sturm (z d. Bielińska)

Jest rodowitą lublinianką. Jej rodzice, Marian i Aleksandra z d. Kornacka, byli w czasie drugiej wojny światowej żołnierzami Armii Krajowej. Matka (ps. „Szarotka”) była łączniczką AK, w uznaniu dla jej działalności partyzanckiej została odznaczona Krzyżem Armii Krajowej i odznaką za udział w akcji „Burza”, a decyzją Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej mianowana na stopień podporucznika.

Irene Sturm ukończyła studia na Wydziale Ekonomicznym Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej. Pracowała w byłej Wschodniej Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Lublinie. W 1986 roku wyjechała z Polski i mieszkała przez krótki okres w Niemczech i Szwajcarii. W 1991 roku przeniosła się na stałe do USA. Obecnie mieszka wraz z rodziną w zachodniej dzielnicy Los Angeles.

W swoim dorobku literackim posiada cztery powieści: Na przekór losu (2010) i Przypadek zrządził (2015), Niebieski bluszcz (2019) i Malachitowy bursztyn (2023), wierszowane reminiscencje z dzieciństwa zawarte w książce Zbłąkani w drodze (2014), zbiór opowiadań Na chwilę zamyślenia... (2018, 2022) oraz książeczkę dla dzieci Jak Strojnopiórek uratował Podarunek Słońca (2022). Jeszcze w czasie pobytu w Polsce fascynowała się historią Lublina, zdobyła uprawnienia przewodnika miejskiego Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego. Jest autorką dwóch książek o swoim rodzinnym mieście: O Lublinie... i nie tylko... przez rok cały (2011) oraz O prastarym grodzie Lublinie... przez pory roku i inne wieści (2012), zainspirowanych wspomnieniami z okresu młodości. Ponadto współpracowała z polonijnymi czasopismami, m.in. z „Gwiazdą Polarną” oraz z „Wiadomościami Piastowskimi”.

Od roku 2015 jest członkiem Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie (Union of Polish Writers Abroad) z siedzibą w Londynie, Polskiego Stowarzyszenia Autorów, Dziennikarzy i Tłumaczy w Europie (APAJTE) z siedzibą w Paryżu, a także PEN America w Nowym Jorku.