Henryk J. Kozak

Henryk Józef Kozak

(ur. 1945)

Poeta i prozaik, urodzony 15 lipca 1945 r. w Kolonii Krasna (gmina Huszlew) na Podlasiu. Dzieciństwo i młodość spędził w Sitniku k. Białej Podlaskiej. Absolwent Liceum Pedagogicznego w Leśnej Podlaskiej oraz Wydziału Historii UMCS w Lublinie. Mieszka w Lublinie od czasu studiów, choć w wierszach ciągle powraca na Podlasie. Dlatego też Gminny Ośrodek Kultury w Białej Podlaskiej od 2020 roku organizuje latem rajd rowerowy Śladami Poezji Henryka Kozaka. W latach 1990-1995, pracując w restauracjach, supermarketach i na budowach w Izraelu i w USA, w miarę możliwości starał się poznać te kraje. W latach 1980-1991 należał do Związku Literatów Polskich Oddział w Lublinie. Debiutował wierszami w „Kamenie” (1968). Opublikował: tom wierszy i opowiadań Dziwne czasy (2025), zbiór opowiadań Kamień (2022), dwie powieści oraz dwadzieścia zbiorów wierszy – m.in.: Podróż do Miami (1995), ... o świcie kiedy ... nic z nas ... (2007), List do matki (2010 – wersja polsko-rumuńska), Chwile przed odjazdem (2011), Ballada o przemijaniu (2013), Nostalgia (2015), Udane życie (2017), Serce zimą (2019), Prawdopodobnie (2020), Imiona tęsknoty (2021), Komunikaty z Botanika (2022), Zim już nie będzie (2025). Jego wiersze były tworzywem kilku poetyckich słuchowisk radiowych. Jest laureatem nagród poetyckich im. Józefa Czechowicza, Józefa Łobodowskiego, Józefa Ignacego Kraszewskiego, Anny Kamieńskiej, Wacława Olszewskiego oraz wielu ogólnopolskich konkursów poetyckich i prozatorskich. Tomik Ballada o przemijaniu w 2016 roku zdobył honorową nagrodę Sławy Przybylskiej „In Arte Libertas”. W 2018 roku został uhonorowany przez Stowarzyszenie Pisarzy Polskich Oddział w Lublinie dyplomem „Literacki Laur 700-lecia Miasta Lublina”. Wiersze i prozę Kozaka tłumaczono na języki: rosyjski, rumuński, serbski, węgierski i ukraiński.